सोबत

तुझ्या आठवांच्या मोहोरांनी बहरलेलं माझ्याकडे एक झाड आहे 

यंदाच्या पावसाळ्यात त्यातला बराचसा गुलमोहोर ऊष्ण धरेवर रंग शिंपडेल 

तरीही पुरून उरेल इतका फुललाय हा वृक्ष नि त्या खालचा लाल गालीचा 

आनंदअश्रूनी डबडबलेल्या डोळ्यांसारख आभाळ भरून आलय 

काळजाचा एक ठोका चुकतो काय नी पाण्याची बरसात होते काय 

असं हे ढगाळ सगळ कधीही बरसायला लागेल 

पहिल्या पावसात भिजून आपल्या गालिच्यावर हिरवी मखमल धरेल 

त्यावरून चालण्याचा उगाच तुझा हट्ट 

आणि मग घाबरत सावरत आपली पकड घट्ट  

भर उन्हात मृद्गंधाच्या झुळूकीप्रमाणे 

कुठल्याही क्षणी शांत स्तब्द वाटणारे तुझे डोळे 

जादूच काहीतरी फुलून आलय कुठूनतरी 

तुझ्या माझ्यात 

भूतकाळाच्या हिंदोळ्यावर शब्दांच्या गुंफणित 

झुलून आलाय काहीतरी 

आपल्या साम्राज्यात 

तुझ्या स्पर्शाची ऊब अजूनही भासतेय ह्या तळव्यावर 

तळवे जोडले कि ओंजळ  भरून वाहतेय त्या नदीच्या पाण्यानी 

ज्या काठावर आपण आपली सावली सोडून आलो 

चिंब भिजले तरी पावलांना थंडगार पाऊस बिलगत नाही आता 

एक थर हळदीचा घट्ट मिठी मारून बसलाय त्यांवर हट्टीपणाने 

आणि श्वासात अद्वितीय असा गाभाराच वसलाय आता 

डोळे मिटले कि त्यात ताल मिसळतो इंद्रयाणीचा 

नी अधे मधे तुझ्या माधुबोलांची गुंफण… काहीबाही गुणगुणारी स्वरनक्षी 

आपल्या कानातली वाजत असलेली गाणी… प्रवास ताल … निसर्ग वेड … 

बोलकी, अबोल, मुकी, स्पुट, हास्य, नेत्र, सानिध्य, सोबत… 

माझ्या भासत असलेल्या सगळ्याच आठवणी आता तुझ्या झाल्यात सख्या 

आवरूया , सावरूया , सारवूया कि?…  

प्राजक्ता साठे