नाटकीय रविवार

कान्हा झाल्यापासून पहिल्यांदाच नवरोबांबरोबर नाटक पाहायला गेले courtesy माझे आई बाबा. त्यांनी कान्हुल्याची जबाबदारी घेतली आणि आम्हाला मोकळीक दिली. काय young वाटलाय आम्हाला आज. उगाचच हसत खिदळत होतो आम्ही. कॉमेडी नाटक असल्याने खूप हसायला पण येत होता आम्हाला. आज खरच आमचे pre marriage days आठवले मला. इवेन कान्हा व्हायच्या आधीसुद्धा आम्ही महिन्याला जवळ जवळ २ सिनेमे पाहायचो, hotelling करायचो खूप मजा यायची. आता आई बाबा झाल्यावर आम्ही कान्हा नावाचा गोग्गोड नाटकाच आणलाय घरी. त्यामुळे वेगळ्या नाटकाला जायची गरजच नाही आणि वेळ पण होत नाही. असो तर नाटकाचा नाव "आलटून पालटून" नाटक INTERVAL नंतर GRIP घेतं... खूप refresh झालो आज आम्ही. आता ठरवून टाकलाय, दर महिन्याला एकतरी नाटक पाहायचाच रविवारच. मला मुद्दाम पहायची आहेत अशी जवळ जवळ १० नाटकांची लिस्ट काढली आहे मी. ती नाटक दादरला रविवारची लागावीत हि ईश्वरचरणी प्रार्थना...

Its weird how u go from being strangers 2 being friends 2 being more then friends 2 being practically strangers again...and it all happens so fast!!!

I wish I could explain my feelings for you, but I can't. i try to remember your laugh, your voice, our memoriesSometimes, I wish I could turn back time. So I can smile and laugh like I used to, back when life was easy and love was easier.Some part of me is telling me that I shouldn't like you, while another part is telling me your the one. stupid songs make me think of you... You know you miss someone when you wake up and lay there for half an hour waiting to motivate yourself for your day when they could do it in an instant.You never know how much you really care about someone until they've left and you don't know if they'll ever come back.I don't want to fall asleep, cuz I'm afraid to dream. I'm afraid to dream cuz I'll dream of you. I don't want to dream of you, cuz I know it'll never come true.I'm scared to fall asleep because i know you'll be there waiting in my dreams.I tried not to let you into my heart, but you broke down the wall. I claimed I didn't love you, but honestly, I did. Now you must be my wall. Protect me.This may turn out to be the worst decision of my life, but I had rather regret making a decision than die regretting not taking a chance. call me... write to me... come and meet me... take me away with you... love me...

पूर्वगंध 2

आपली आवड तशी वेगवेगळीच... तुला गणित म्हणजे जीव कि प्राण , मला biology प्रिय. पण दिवस सरत होते. क्लास म्हणजे काय प्रकरण असतं हे हळू हळू समजत होतं. त्यात एके दिवशी मी माझ्या समोरच्या मैत्रिणीच्या डोक्यावर क्लास चालू असताना मागून गपचूप पेन्सीलचा भुसा टाकला. क्लास झाल्यावर तिने मागे बघितला नि विचारला कि कुणी टाकला म्हणून. आम्ही सगळे काहीही बोललो नाही पण तू मात्र सरळ माझा नाव घेतलंस. मला तुझा असा राग आला म्हणून सांगू. I just hated you at that पोइंत. त्याच सुमारास मी शाळेची captain झाले. mini skirt - blouse वर ऐटबाज tie आणि वरती coat अशा उनिफोर्म मध्ये मी class ला येऊ लागले कारण मी शाळेतून परस्पर क्लास ला यायचे. आणि त्याच सुमारास तू मात्र अत्त्यंत घामेजलेला मळलेला आणि मातीने माखलेला असा football खेळून क्लास ला यायचास. मला तू अजिबात आवडायचा नाहीस. त्यातच मला आपल्या क्लास मधला मयूर नावाचा मुलगा आवडायला लागला. पुन मला क्लास च्या नीरज नावाच्या मुलांनी आणखीनच वेगळा काहीतरी सांगितल. तो म्हणाला कि तुला मी आवडते म्हणून... माझी reaction ईईईई.... अशीच होती. मुग क्लास मध्ये एकमेकांवरून चिडवा चिडवी सुरु झाली. मी जाम वैतागले. माझ्या मैत्रिणींनी माझ्याशी bet लावली कि माझा जर तुझ्यावर प्रेम नसेल तर मी तुला राखी बांधावी. आणि मी पुन वेडेपणा करत तुला राखी बांधली... कसली बावळट होते मी...

To, The 30 b4 30 @ s.f.

I wish I were two people that way I could be where I am and where I want to be at the same time...

The hardest part of being away from you is not the distance, but all those special moments I wished I could have spent with you. I miss you! :( thinks it really sucks when the one person that's perfect for you is completely unattainable at the moment... How could I know what you want unless you tell me. How would I know what you see unless you show me. How would you know how I feel unless you love me. I'm tired of having to hold everyone up. I wanna be held for once, and the problem is - no one is there to hold me...*Sigh*On the outside, I'm acting like everything is alright, like i am happy. But on the inside, I'm dying to scream, but I'm afraid no one will listen" .. all I want is to be in your arms and forget that anything else matters right now...Your face haunts me. Especially tonight. I lie here wishing, waiting, wanting to be in your arms once more. Just to hear your voice would be magic. Is thinking back to certain lost moments in life, when a different decision, or action, taken could have dramatically changed everything for the better... How come people who don't even know me tell me the things i need to hear, but not the people i need to hear it from the most...I know what I want. I just don't see a way of getting there...

yours always,

S

पूर्वगंध 1

आज जवळ जवळ ७ वर्ष झाली आपल्याला एकमेकांपासून दूर होऊन. काळ खूप पुढे गेलाय. आपण दोघेही फार पुढे आलोय त्या सगळ्यापासून... पण अजूनही तुझ्याबरोबर घालवला प्रत्येक क्षण ताजा आहे... कधीही न कोमेजणाऱ्या फुलासारखा. मी पाहिलं प्रेम होते तुझी... प्रेम असं हळुवार, इतकं निरागस, खूप हळवं...आणि बरंचस बालवयातल. मला मजा वाटते कि एकमेकांबद्दल तासंतास विचार करणारे आपण दोघे, आज एकमेकांशी दोन मिनिटं सुद्धा धड बोलू शकू कि नाही माहित नाही. कित्ती बदललं रे आपलं जग. आपण नसू कदाचित बदललेले, कदाचित असूही थोडेसे, कुणास ठाऊक? आज मनात बऱ्याच भावना उचंबळून येताहेत. भावना... अलवार, हळहळनाऱ्या, पश्चात्तापाच्या आणि इतरही खूपशा न उमगलेल्या. विचार करत करत मन थेट तुझ्या माझ्या पर्यंत पोहोचतं... जेव्हा आपण नुकतेच तरुणपणात पाऊल टाकत होतो. मी माझ्या शाळेची captain होते नि तू तुझ्या शाळेतला अत्यंत हुशार मुलगा. तुझी शाळा फक्त मुलांची नि माझी फक्त मुलींची... त्यामुळे आपण तसे co - ed ८ वी च्या क्लास मध्ये बावरालेलोच होतो... आपलं पाहिलं क्लास मला आठवतो. तुला तुझी नि मला माझी आई क्लास ला सोडायला आल्या होत्या. क्लास संपेपर्यंत त्या बाहेर आपली वाट पाहत बसल्या होत्या एकमेकींशी गप्पा मारत. पाहिलं lecture ALGEBRA चा होता. आणि तो पूर्ण तास जे काही शिकवलं ते सगळा माझ्या डोक्यावरून गेलं होतं...

अनुदिनी

कालचा दिवस प्रचंड धकाधकीचा आणि दमछाकिचा गेला. घरी बाकी सगळ्यांना आजारी पडल्यावर आराम करायची मुभा असते पण तशी मुभा घरातल्या आईला नसते. आणि ती आई म्हणजे मी आहे. माझा अंग दुखून ताप आल्यासारखं झालं होतं. त्यातंच चार पैकी २ बायकांनी दांडी मारायचा निश्चय केला. आणि त्यांच्यात फोने करून सूचना देण्याचा प्रश्नच नसतो. मग स्वयंपाक-पाणी, केर-वारे, भांडी घासणे, कपडे, घर आवरणे, dusting, झाडांना पाणी इत्यादी इत्यादी करत करत दुपार झाली. कान्हाला काल दुपारचे झोपायचेच नव्हते. तो टक्क जागा होऊन रडत होता. त्यातंच त्याला जुलाब आणि उलट्या सुरु झाल्या... ते करत करत संध्याकाळ कशी झाली कळला नाही. मग कान्हुल्याला pram मध्ये घेऊन बाहेर गेले round मारायला. घरी लवकर आले तोवर नवरोबा परत आले होते. सगळे संध्याकाळी ८ वाजता जेवलो. मग कान्हानी डुलकी काढायचा निश्चय केल्यावर आम्ही भराभरा serials पाहून घेतल्या. tata sky plus मुळे ३० मिनिटांची serial १० मिनिटात पाहून होते आणि अर्ध्या तासात ३ serials पाहून होतात. माझे हल्लीचे blogs अनुदिनी type होताहेत. का होईना. नित्य नियमाने काहीतरी वाचावे नी लिहावे... वेळेवर जेवावे... लवकर उठावे नी लवकर निजावे, असं ब्रीद मी सध्या आचरणात आणण्याचा प्रयत्न आहे.

PERFECT रविवार

हुश्श... आजचा दिवस चांगला गेला... म्हणजे नक्की काय बरं झालं? म्हणजे बघा ह एक तर आज होता रविवार सगळ्यांचा हक्काचा वार... खरं तर दुसर्यांची सुट्टी म्हणजे घरातल्या गृहिणीची सजा नी परीक्षाच असते. म्हणजे होतं असं की सगळे घरी असल्याने तिला सगळ्यांचेच ताळतंत्र सांभाळावे लागतात... ह्यांच्या चवीचं करा... त्यांना हे वाचू द्या... इकडे ह्यांची ही हौस पुरवा... तिकडे त्यांचे कपडे नीट ठेवा... मग इकडच्यांना shopping आणि तिकडच्यांच्या पाहुण्यांची सरबराई करा... मग इकडे शांतपणा द्या... तिकडे मनसोक्त वाचायला किवा picture पाहायला द्या किवा मनसोक्त channel surfing करायला द्या... नाहीतर आरामात paper वाचायला द्या... गप्पा ठोकायला द्या... त्यांच्या अनेकावीध खाण्या पिण्याच्या फरमायीशी पुरवा... असंख्य कप चहा करा... पाहुण्यांचे अदबीने आणि हसतमुख स्वागत नी ऊठबस करा... मुलांचे अभ्यास, शी, शु, जेवणखाण, मोठ्यांचं पथ्य सांभाळा...परत येणाऱ्या आठवड्याचा planning करा ह्यात त्या बिचाऱ्या गृहिणीची ससेहोलपट नि तारांबळ उडत असते... असाच एक रविवार जर आपल्या आयुष्यात ह्या विरुद्ध आला तर? म्हणजे कल्पना पण करवणार नाही... छान बेड टी विथ गरमागरम breakfast करत निवांत पापर वाचायला मिळणे.... नंतर सोफ्यावर आडवं पडून मनसोक्त channel surfing करणे... मग जरा उशिरानेच अंघोळकरून छान तय्यार होऊन बाहेरच जेवायला जाणे... मग जेवण झाल्यावर उत्तम वामकुक्षी घेणे व चांगली चार तास पलंगावर घोरत झोपणे....संध्याकाळी आधी भरपूर शोप्पिंग करणे... मग एखाद्या मौल शोप्पिंग केला तर posh restaurant मध्ये dinner किवा street shopping केलं तर पावभाजी नाहीतर चाटवर ताव मारणे आणि ९ ते १२ चा movie show पहिला कि रात्री १२ नंतर मस्त long drive करत आवडत्या व्यक्तीचा हात हातात पकडत घरी येऊन शांत पाने झोपणे... हाहाहा आली न मजा हे वाचून मैत्रिणींना? हे सगळा कल्पनेतलं चित्र आहे ही कल्पनाच करवत नाही न? anyways तुम्हाला हे सगळं सांगायचा घाट एवढ्याच साठी घातला कि हा ideal दिवस कधी न कधी तरी आपल्या सगळ्यांच्या आयुष्यात नक्कीच येईलही...नाही असा नाही...पण तो येई पर्यंत आपण काय करू शकतो ते मी आज थोडसं सांगणार करणार आहे...

आज नेहमीप्रमाणे मी भल्या सकाळी म्हणजे पहाटे गजर बीजर लावून morningwalk ला जायचं ठरवलं... पण रात्री सर्दीने हैराण झलेल्या माझ्या ८ महिन्यांच्या कान्हानी मला रात्रभर जगाविल्याने तो plan snooze mode वरच बारगळला... मग शेवटी जाग आणावीच लागली ती कान्होबांच्या सकाळी ७ च्या रडण्याच्या गजराने... कान्हुल्याने शी केली होती आणि जोर जोरात रडणं चालू झालं... मी झोपेतच माझ्या नवऱ्याला हिमांशू ला हाक मारून सांगितल, " hims , please त्याला hall मध्ये घेऊन जा न, काल रात्र भर मी जागी होते रे त्याच्या सर्दीमुळे मला जाम झोप आली आहे. त्याची शी पण पुसशील का?" हिमांशू चा surprisingly "हो" असं उत्तर आल... आर्जाववजा विनंतीच्या सूर वापरून मला आणखीन १.५ तास झोप मिळणार होती, तर मी का नाही वापरणार ही मृदू भाषा!!! मस्त ८.४५ ला जाग आली ती दारावरच्या बेल ने... कानाने चाहूल घेतली तर लक्षात आल कि नवरोबन्नी paper घेतला होता, दुध आणल होत नी कचरेवाल्याला कचरा देखील दिला होता... एवढच नाही तर आज स्वतःची कॉफ्फी पण स्वतः करून घेतली होती... वाह्... क्यां बात हैं!!!! मग का कुणास ठाऊक मला उगाचच थोडी लाज वाटली स्वतःची.... म्हणजे मी काहीच गुन्हा केला नव्हता तरी घरच्या करत्या स्त्रीची अशी आराम करायची वृत्ती किवा संस्कृती आपल्या भारतात अजून तरी नाही... मग उठले प्रातर्विधी आटोपून आधी कान्होबांची मंमं बनवली... तो पर्यंत एकेक कामवाल्या बाया यायला लागल्या.... आजचा दिवस असाच सोन्यासारखा होता म्हणायचा कि आज एकही बाईनी धांदरटपणा केला नाही कि मला त्यांच्यावर आवाज चढवावा लागला नाही... सगळी काम करून पटापट निघूनही गेल्या सगळ्या... एकीकडे कान्होबांच्या शी शु ची जवाबदारी नवरोबांनी उचलली होती तिकडे मी युद्ध पातळीवर नाश्तापाणी-स्वयंपाकात जुम्फले होते... हिमांशूची गरम breakfast गार करून खायची आणि तो खाता खाता एक एक तास त.व. पहायची वाईट खोड आहे... ती न करता त्याने मी केलेली साबुदाण्याची खिचडी T.V. न बघता ५ मिनिटात संपवली... एरवी जेवण खाण्याबद्दल निरुत्साही असलेल्या त्याने परत एकदा ती वाढूनही घेतली आणि मला म्हणालाही कि " आज मस्त झालीये खिचडी" अरे देवा... हे स्वप्न बिप्न होत कि काय??? त्याच्या ह्या वागण्यावर खुश होऊन मी जेवणासाठी नेहमीपेक्षा काहीतरी वेगळ करायच ठरवल.... दुपारच्या जेवणात pasta पाहून स्वारी भलतीच खुश झाली... आज आमच्या चिरंजीवांनीही सगळी मंमं चटकमटक करून संपवली आणि चक्क ३ वाजता झोपी गेले... मग मी सुद्धा जरा लोळत पडले. अर्धा तास झोप काढल्यावर जाग आली...सगळे पापर अतः पासून इथी पर्यंत वाचून काढले... त्यात शनिवार रविवार च्या पुरवण्या almost सगळ्या वाचून संपवल्या.... जे करायला मला आठवडा लागायचा अशी गोष्ट मला दोन तासात करता आली.... कान्होबा उठल्यावर रात्रीच्या जेवणाची, त्याच्या खाण्याची सोय करण्यासाठी उठले तर नवरोबांनी मला चं बातमी दिली...."अग तुझे आई-बाबा मावशी-काका भाऊ आणि आजी आत्ता आपल्याला भेटायला येताहेत त्यांचा मगाशीच फोने येऊन गेला. तुझा cell silent वर होता न, म्हणून त्यांनी मला माझ्या cell वर कळवल... तू वाचनात इतकी मग्न होतीस कि मी तुला disturb नाही केल..." हे ऐकून मी तर तीन ताड उडालेच... होत असं कधी कधी, हे आपण काहीतरी वाईट घडल तर बोलतो.... आज मला काहीतरी उत्तम घडतंय तर हे म्हणावसं वाटल... ठरल्याप्रमाणे सगळे आले.... मग मी आईच्या मदतीने मिळून छान कांदा भजी आणि आल्याच्या चहा चा बेत केला. सगळे ह्या पाहुणचाराने अगदी खुश.... एरवी काहीसा अलिप्त असलेला हिमांशू आज सगळ्यांशी बोलत, गप्पा मारत होता हे पाहून फारच बरं वाटल... कान्होबा अर्थातच सगळ्याचं centre of attraction होते. त्याच्या बाललीलांनी तो सगळ्याचं लक्ष वेधत होताच.... साधारण ८ ला सगळे गेले. तर नवरोबा म्हणतात... आज इतके heavy snacks झालेत तर आज जेवणाला काट मारू आणि छान दही भात खाउन झोपू.... मी तर घेरी येऊन पडायचीच बाकी होते....मग cooker लावला आणि इंटरनेट on करून gmail facebook बघत बसले... कान्होबा छान खेळत होते ... हिमांशू चक्क T. V . न पाहता आणि laptop मला hava ह्या विषयावर न भांडता चक्क पुस्तक वाचत पडला होता.... रात्रीची जेवण झाली आणि मी हातात remote घेतला, त्यावर हिमांशू नि कान्हाला घेतला आणि बेडरूम मध्ये गेला.... program च्या break मध्ये मी हळूच आत गेले तर नवरोबांनी कान्होबाला छान diaper आणि nightdress चढवला होता आणि अनुष्का शंकरची सितार I-pod च्या speakers वर लावून त्याला झोपवत होता... ते दृश्य पाहून माझ्या डोळ्यातून घळाघळा पाणी वाहू लगल... एवढ्यात हिमांशूला माझी चाहूल लागली.... झोपलेल्या कान्हाला अलगद त्याच्या बेड वर ठेऊन हिमांशू ने गोड smile देत माझे डोळे पुसले आणि म्हटल, " Prajakta , thanks for all that you do !" ... त्यावर मी काय म्हणणार.... मी पण म्हटल, " thanks ...for all that you have done..."

accidently regular ...

कधी कधी अगदी नकळतच खुपचं सक्काळी आपला मूड ऑफ होतो... म्हणजे कारण असं काहीही नसतं मूड जायच... पण काहीतरी trigger असतात तस मनात साठलेल्या सगळ्याचे थर साठत असतात दिवसेन दिवस आपल्या मनावर.... आणि अचानक त्या उकळत्या भावनानंवर वाईट मूड ची साय धरते.... आत मात्र वाईट भावनांची वाफ बाहेर पडू बघत असते.... अशातच कोणीतरी कडी लावत .... गोष्ट असते छोटीशी आणि भडका उडतो.... ब्लास्ट होतो आणि प्रचंड चिडतो आपण... अगदी तसच झाला आज पहाटे ... नवरोबांना officeला निघायच असतं ६.३० ला तर ते ५.०० चाच गजर लावून ठेवतात आणि तब्बल ४५ मिनिट snooze करत करत घोरत पडलेले असतात.... ह्यात माझी आणि माझ्या तान्ह्या बाळाची बरयाचदा झोपमोड होते... पण त्यांना त्याचा काहीही नसतं... गजर आपला वाजताच असतो ठणाठणा...ती झोपमोड होत असतानाच मग नवरोबांच्या कपड्यांची शोधाशोध सुरु होते... त्यात कपाटाचा उघडण्या-बंद करण्याचा आवाज... hangers मध्ये matching pant शोधण्याचा आवाज.... मोजे शोधायला drawer उघडलेला असतो... पाकीट दुसऱ्या drawer मध्ये शोधण चाललेल असत... त्यात office मधून एखादा फोने येतो... फोने वर बोलता बोलता कपडे change करण चालू असत. त्यात हातातून बेल्ट निसटून धम्मं असा आवाज येतो आणि माझं बाळ उठून रडायला लागत .... मग त्याला दुध पाजत पाजत मला परत डुलकी येऊ लागते... तो शांत झोपतो आणि मी पण परत निजायचा प्रयत्न करते तोवर नवरोबा मला उठवतात.... आग, कॉफी कुठे ठेवली आहे? किवा तुझ्याकडे जरा फूड coupons आहेत का? किवा अगं ती आपली pan कार्ड ची xerox कुठे ठेवली आहे?.... झाल माझं टाळक सटकत... मी उत्तर देते आणि सोबत मनात शिव्या पण... हे करून खर तर माझं भल होणार नसतच....आणि झालेली झोपमोडही परत झोपेत बदली होणार नसते....पण आहे हे असा आहे... तर मग मी बापडी...बिच्चारी सक्काळी सक्काळी उठते आणि ६.३० ला शेवटी रडत खडत का होईना... morningwalk ला जाते... हा असा regular accident झाला नसता तर मला माझा exercise routine इतक सुरळीत चालू ठेवता आल नसत... thanks नवरोबा... अशा accidently regular झोपमोडी बद्दल ...

Randomness...

ahh...late nights, they inspire me to write about just anything random that pops up in my head... it sets me free...it loosens the strings in my head... makes me feel young again... sometimes i feel that after becoming a mum, i can never enjoy being a kid again ... but yes writing makes me feel like an infant... it handles me with care...gently... the words cushion me in their whuuufshyy softness... yes exactly like how we think of clouds as cotton in the air when we were young... my baby sleeping yeah like a baby i get free exactly at the midnight to give me my me time... and this is all mine... no one can take it away from me... i love it... i surf the net... go on FB, read n send mails... chat... watch youtube videos... play stupid games... watch photos clicked by others and yes write... i ve decided to write atleast a line b4 i retire to bed... just like i had decided to walk atleast a mile b4 i begin my day or just like i had decided to read atleast a page every night.... ahh... resolutions... ment to b broken.... i m feeling so bad abt breaking the previous two ones... very very bad... anyways... signing off now....bt not b4 i search a random pic for today.... just something that i like....bright...and light... ciao....muaaah!!!